esquecín os ollos nalgún lugar da cidade
atópaos, faime saber que os tes
gáñame pola palabra
atópaos, faime saber que os tes
gáñame pola palabra
Acerca de mim
- oko
- De sempre por tras destes ollos grandes, un algo saltóns e tristeiros. Que lindo sería poder contar a vida polas olladas que se cruzaron algunha vez polo meu camiño! Os ollos coma obsesión de sempre, debuxos nas marxes de libros e cadernos. Nas servilletas dos bares. Inaugurar un diario de a bordo para describir o que miran e len os meus ollos. Mirar como a marca xeográfica do iris. Buscar lentes pra unhas retinas un algo doridas, ás que aínda lles queda moito por aprender...
Blogomillo
-
-
-
-
-
De Postal.Há 14 anos
-
-
sempreHá 15 anos
-
un ano maisHá 17 anos
-
-
Des(conectado)Há 7 anos
-
Disque...Há 9 anos
-
nota póstumaHá 14 anos
-
O longo adeusHá 9 anos
-
-
-
Brétemas muda a blogalizaHá 15 anos
-
-
brinde/ brindisHá 6 anos
-
-
-
-
A noite polarHá 6 anos
-
-
Falta pouco....Há 15 anos
-
Os blogs morreronHá 11 anos
-
-
-
PornografíaHá 12 anos
-
-
hugo veludo, PortoHá 14 anos
-
-
En movementoHá 11 anos
-
a fusión da caixasHá 14 anos
-
No pondrás nombre al fuegoHá 9 anos
-
国際ツバキ会議五島大会プロモーション動画Há 4 anos
-
-
-
SUPERAPROL DO ATRASO!Há 11 anos
-
-
Paso a wordpressHá 3 anos
-
Getting oldHá 13 anos
-
PropagandaHá 15 anos
-
-
-
-
basement bathroom designHá 10 anos
-
A axuda dos 200 eurosHá 1 ano
-
ahora imaginoHá 13 anos
-
UNICORNIOS, XERSEIS DE LAHá 12 anos
-
-
Artigo em DioivoHá 12 anos
-
-
-
MudanzaHá 14 anos
-
PARA NON RENDIRSEHá 15 anos
-
-
-
A voltaHá 9 anos
-
-
-
-
-
-
-
5 comentários:
"También en el amor siempre fui una mitad, y me temo que no fue
por culpa de los otros". sabes o que é, non? Isto é un adianto, para que rías de min un cacho e ensines esa dentama tan relinda que tes ;)
Moi fermoso
(vai a obxectos perdidos ;), seguro que alguén os atopou)
os ollos perdidos acaban mirando cara o ceo.
sí, es un regalo precioso, tengo una madre que no me la merezco, organizó todo, tuvo la idea y me regalaron la foto.
faicomaosol-veraneaencangas, morro por ver as perlitas dese correo que lle enviaron. aínda a vou ver rexeitando proposicións de casamento dun cincuentenario...
zero, terei que ir, pero cando volte a esa cidade. namentres, vivirei a tentas
manel, os meus hox por hox non sei pra onde miran...
mamiago, de veras, que agasallo tan fermoso!!!
Enviar um comentário