releo a miña postal-adiantada-de-aniversario. a adicatoria máis fermosa, esta
horas máis tarde dicíanme que, no estremo da longa mesa na que ceabamos, os meus ollos abríanse coma dous faros. dous faros, de tan grandes
tu mirada en suspensión
qué piensas
me atrapa
horas máis tarde dicíanme que, no estremo da longa mesa na que ceabamos, os meus ollos abríanse coma dous faros. dous faros, de tan grandes
(só sete días de anguria e máis de espera por un correo que non dá chegado. e que fermosas palabras)
Sem comentários:
Enviar um comentário