voar

apenas unha semana e comezar a pechar capítulos. coñecer a un punki ou a quen marcha ao congo e falar en galego-portugués durante media noite son só anécdotas dunhas das últimas noites. ir despedíndote de quen sabes que nunca volverás ver

- pásao ben en honduras
- ti pásao ben o resto da túa vida

frases que son coma sentencias
-e non esquenzas aprender a bailar salsa en venezuela. déixate levar
deixarse levar a vida enteira. á miña cabeza cústalle asimilar que estou de paso en todas partes. que aínda non vou ficar en ningures. e que iso é tamén unha marca de identidade. o que dá algo de medo non é pasar un ano fóra, ou pensar en ter os próximos trinta e seis meses comprometidos. o que aterra é pensar que isto pode durar tempo indefinido

pero é aínda cedo de máis. a miña cabeza só pode planificar a curto prazo. o único que sei polo de agora é que vou celebrar o meu aniversario entre un avión e caracas. e despois, xa se verá